کیهان‌شناسی_فیزیکی شاخه‌ای از دانش فیزیک است که به مطالعه‌ی علمی سرآغاز، تکامل، ساختار، دینامیک و سرنوشت نهایی کیهان و همچنین قوانین طبیعی حاکم بر آن می‌پردازد.
در کیهان‌شناسی فیزیکی، منظور از عمر جهان مدت زمانی است که از مهبانگ سپری شده است.
بهترین اندازه‌گیری‌ها از عمر کیهان که با استفاده از مدل همگامی «Lambda-CDM» به‌دست آمده است، مقدار آن را ۰.۰۳۷±۱۳.۹۷۸ میلیارد سال تخمین می‌زنند.
عدم‌قطعیت سی‌وهفت‌میلیون ساله‌ی این اندازه‌گیری براساس توافق چندین پروژه‌ی تحقیقاتی مختلف مانند «اندازه‌گیری‌های تابش زمینه‌ی کیهانی» (CMB) توسط ماهواره‌ی پلانک، «کاوشگر ناهمسانگردی مایکروویو ویلکینسون» (WMAP) و دیگر کاوشگرها و ماهواره‌هاست.
از آن‌جا که جهان ما همزمان در حال انبساط و سرد شدن است، دو راه کلی برای اندازه‌گیری سن آن وجود دارد:
محاسبه‌ی زمان سرد شدن کیهان پس از مهبانگ که با اندازه‌گیری تابش زمینه‌ی کیهانی صورت می‌گیرد و اندازه‌گیری‌های نرخ انبساط جهان و بازگشت به عقب در زمان برای محاسبه‌ی سن تقریبی کیهان.
در کیهان‌شناسی فیزیکی، سن جهان هستی میزان زمان سپری شده پس از مهبانگ (یا انفجار بزرگ) است که گمان می‌رود لحظهٔ آغاز پیدایش جهان است. بنابر دقیقترین اندازه‌گیری انجام شده توسط ماهواره پلانک، سن جهان بر پایه مدل لامبدا-سی دی ام در حدود ۰٫۰۳۷±۱۳٫۷۹۸ میلیارد سال (۱۳.۷۹۸±۰.۰۳۷×۱۰۹ سال یا ۴.۳۵۴±۰.۰۱۲×۱۰۱۷ ثانیه) برآورد شده‌است.میزان عدم قطعیت این عدد ۳۷ میلیون سال(۰٫۰۳۷ میلیارد سال) است که با تطبیق نتایج چندین پروژه تحقیقاتی علمی از جمله اندازه‌گیری‌های تابش زمینه کیهانی توسط ماهواره پلانک یا کاوشگر ناهمسانگردی ریزموجی ویلکینسون و موردهای دیگر تعیین شده‌است. با استفاده از اندازه‌گیری تابش زمینهٔ کیهانی می‌توان زمان سرد شدن این تابش از لحظهٔ مهبانگ تا کنون، و با اندازه‌گیری نرخ انبساط جهان و برونیابی به عقب در زمان می‌توان سن جهان را محاسبه نمود.
